اینو به درخواست محدثه جان نوشتم که گفته بود کمی درباره زندگی تو خوابگاه توضیح بدم.
خب:|
اولین مسئله اینه که شما باید با محیط سازگار بشی.هزاران نفر از قومیت ها و فرهنگ های مختلف میان و تو باید با چند نفر غریبه هم اتاق بشی!مثلا اگر توی شهر خودت یه قومیت و میتونستی مسخره کنی و دست بندازی اینجا باید حسابی مواظب زبونت باشی..
دومین مورد اینه که باید با گذشت بشی.از تلوزیون بگذری از تخت پایین بگذری از شب بیداری بگذری تا بتونی اتاقتو تحمل کنی!
باید خود کفا بشی.اگر مدارکت گم و گور شدن باید خودت دنبال کارتو بگیری باید سر ماه حساب کنی چقدر خرج کردی باید خریدتو خودت انجام بدی.غذای روز تعطیلتو خودت درست کنی.مسئولیت نظافت و بعضی وقتا به عهده بگیری ...
اگر از چیزی ناراحت شدی باید با زبون نرم بیان کنی!
باید همه چیز خور بشی:))من که توی خونمون تخرم مرغ و به چلو مرغ و فسنجون ترجیح میدادم اینجا مجبورم همه چیز بخورم:))چون گاهی از صبح تا عصر کلاس دارم و هیچ فرصتی واسه درست کردن غذا ندارم!
بعضی چیزا مثل حمام و اجاق گاز و اتو همیشه مهیا نیستن مجبوری تو صف بمونی!
اگر تو رشته ای قبول شدی که کارای میدانی میطلبه مثل جامعه شناسی بدون هیچ جا شهر خودت نمیشه!(از الان واسه دوره خبرنگاری استرس دارم به مسئولش گفتم من تهران و بلد نیستم و پامو از خوابگاه بیرون نمیذارم ولی...:|)
اگر هم اتاقیات همفکرت نبودن یا باید تحمل کنی یا جایی رو واسه علافی پیدا کنی تا ازشون دور شی.مثلا ممکنه تو اتاقی باشی که هیچکی نماز نخونه!!!یا هم اتاقیت سگ باز باشه!!!
باید زمان شناس باشی و به موقع به خوابگاه برگردی چون جر و بحث با نگهبان همیشه ناراحت کنندس!
باید حق الناس و ادا کنی اگر رو گاز لک بندازی ممکنه صد ها نفر ازت ناراضی بشن!
باید شهر میزبان و بشناسی روزای تعطیل بری مسیر های مورد نیاز و یاد بگیری(اولین مسیری که من یاد گرفتم میدون انقلاب بود!دومیش قراره حرم امام باشه:))
باید خیلی مرتب باشی نذار هم اتاقیت از منظره تختت دچار چندش بشه!
و مهم ترینش اینکه ...ممکنه گاهی جای ساکت واسه درس خوندن گیر نیاری:(
.
.
.
.
.
محدثه جان اگر چیزی تو خوابگاه کشف کردم برات مینویسم.فعلا همینه:)
خیییییییییییییییییلییییییییییییی ممنوووووووووووووووووون^_^
انصافا تحمل این شرایط سخته...
قسمت مسیر شناختن عجییییییب سخته من شهر خودمونو تقریبا نمی شناسم:|