کی میرسد درمان؟

باد ها تو را درود گویند...

موج ها تو را سلام دهند...

شاخه های زیتون برای تو خم میشوند...

سرزمین زمرد...

سرزمینی که فرشته ی پاک حریم ملکوت سرود صلح وشادی را در گوش مرد چوپان و مرد نجار زمزمه کرد...

سرزمینی که فرمانروایان مقدس بر ان حکم رانی کردند و جلوه ای از حکومت موعود را به جهانیان نشان دادند...

سرزمینی که نور ایلیا شب های ان را روشن میکند...

قلب شکسنه ی دین حق...

سال هایت در انتظار درمان این زخم ، زخم خوردیم...

انتظارش تلخ ترین لحظه هاست...

زنجیر میخواییم...

تا کی پادزهر برایت میرسد...

بگو از روزهای تارت...

بگو از شب هایی که نور ستاره ها راهنمای مظلومان این سرزمین است...

از شب هایی که شمع های کوچک کودکانت چشمک میزنند...

بگو از شاخه های زیتون سوخته در اتش جنگ...

از زنجیر ها و سنگ مردار ها...

از اسارت ها و تبعید در بیابان ها...

از ننگ صبر و صلح و سکوت بد تر از مرگ...

اما این یوغ ها سال هاست برگردن ماست...

این زخم ها سال هاست در سینه ی ماست...

پس کی میرسد درمان؟!

پ ن:#القدس_لنا